Ben anlamıyorum.
Ve hatta bazen ben hiç anlamıyorum .
Aptallığımdan değil,ten uyuşmazlığından bu anlayışsızlığım.
Benim , herkesin baktığında içinin gittiği memelerim
Akıllara zarar kalçalarım,
Büyüleyen bacaklarım olmadı hiç bi zaman.
Hep hayranlıkla bakılan bi kalbim vardı benim.
Gıpta edilen sevme güdülerim.
Tahrik olmaktan daha kutsal bir "aşık olmak" ım vardı.
Ben hiç anla(t)yamadım da zaten.
Belki de onun anlatma şekli buydu.
Belki bilseydi ; kalbini , kasığından daha hızlı kullanırdı.
Ben artık, onun ne bildiğini bilmiyorum.
Tek bildiğim şey: Eriyordum(k).
Anlayacak mıydı ?
Bunca içilen içkiyi,
Şerefine(!) tüketilen, aynı oranda tükürülen
Okyanuslar kadar biranın ne demek olduğunu,
Sigaramın ilk nefesinde seviyor;
İzmaritinde SİKLEMİYOR! demenin ne demek olduğunu...
Bilmiyorum.
Bilmiyorum be adam.
Benim ellerim üşüyor,gel.
Burnum kanıyor.
Uyduruk peçeteler burnumu acıtıyor.
Gözlerim acıyor
Dilim acıyor.
Ama , en çok da kalbim acıyor.
Bir kere dinle , hadi ne olur.
Ama sarhoş ol , olur mu ?
Ayıkken takmazsan beni en güneş görmeyen yerine, acı olur.
Bil(m)iyorsun zaten , benim en çok kalbim acıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
bir şey diyeceğim