Baba....

Kalbimi onun odasında unutmuştum.
Babam “gel” diyordu.Kendini daha fazla mahvetmeden gel.
Nasıl geleyim baba?
Gözlerim kör olmuşken beyazı nasıl göreyim?
Beyazın kırmızıdan güzel olduğunu bu gözlerle nereden bileyim _

“aşk yanından yıldırım düşmüş yüreğine kızım,
gözle kaş arasında ölecek gibisin.
Sana ne yapmışlar böyle kızım?
Bir çırpınış kadar nefessizsin…”

Sorma babacığım.
Yüzümü sevmediğin için sen,
Sevdirdiğim için ben suçluyum.
Duymak istediğin koca koca yalanlarsa
Sevmedim onu babacığım…

….

Duyuyor musun,
Neler başarmışız içimdeki senle ..
Ne kadar çok cinayet işlemişim?
Ben ölümlerden mühebbet yerken , zor ilgiler sevgiler sende…

“ani bir yaz yağmuru gibi
ölümü şahadet gibi tenine indirecek gibisin”

ben beni sevenleri yarım bırakamadım baba
belki de bundan parçalarımı topluyorsun cadde cadde..
sokak sokak..
külüm düşüyor sigaramın ucundan.
Ben ona acıkıyorum , ona susuyorum .
Ondan bu suskunluğum var-mış gibi yapmalarım..
Gelinlik deyince kefenimi çıkarıyorum hep dolaplardan…

Arkadaşlarım bana öldükleri tarihin gününü soruyorlar
Korkular bizim-miş baba?Ölüm korkunç mu?

…..

bak benim şarkılarındaki.Karşındaki..Dimdik duruyorum.
Vakarlı bir bakış gözlerimde.Caka satıyorum sana.
Kalbimi odanda unutmuşum.
Asla çalamam zilini…
Çaldıklarını isteyemem.
Oradaki benim , gözlerindeki resim benim
Hayatımı mahveden benim…

….

Bir gün dünyaya bir daha gönderilsem de asla pişman olmayacağım .
Baba! Sormayın artık !
Evliliğin eşiğinde evler yıktım ben bir başıma.
Yangınlarıma yağmur yağdı .
Ah anam…Ah babam…
Bilmiyorsunuz ki.
Kalbimin demir parmaklıklarında bütün fotoğrafların ucu yandı
mektupların ucu yandı
şiirlerin ne suçu vardı ah babam
kalbimin ucu yandı…

….

İçerimin yangını dışarıdan da duyulurmuş.Anladı
Bana bir paket sigara al baba.
Saçlarımdan uzun olsun.