'oturabilir miyim ? '
....
Kendi kapılarımın ardına izin isteyerek girer oldum.
Odalarım boş . yok kimseler ilk defa.
hiçbirşeyiz. ve alabildiğine özgürüz..
odamın duvarları kadar.
yastığımın kokusu kadar özgür.
perdeler açılıyor .
içerisi rüzgardan bir aşkla doluyor.
alamıyorum kokunuzu .
sizi tanımıyorum .
dizeler yavaşlıyor.
anahtar kırılıyor .
ben her şarkının sonunda bekliyorum.
ne istediğimi bilmeyerek.
yokluk hissi içimi kemiriyor o anda.
açlık..
acıkıyor susuyorum.
ve bir daha asla konuşmuyorum .
içinizdeki çocukları dışarı da özgür mü sanıyorsunuz acaba ,
ya da kimlik yaşınız da mı olgunlaşıyor aşklarınız ?
her yanmaya çalıştığınızda
rüzgara küfür mü eder yalnızlığınız?
susuyorsunuz. anladım .
düşünceleriniz engelli koşularda.
ve döner dolaşır hayat hep gelir.
biz ne yaşayacağımıza bile karar veremezken..
kendi kapılarımızı bile kıramazken..
bütün nefes bir anda tek bir dudakta toplanır o an.
sonra dokunup hissettiğimiz her şey acır.
eller kızarır...yüz kızarır..
anılar yüzümüzde zaruri zamanların izlerini bırakır.
söylenecek tek söz .. alın yazısı..
sahi siz de kaderinizi anlınızın bir köşesinde mi sanarsınız ?
Bayım , siz aşktan anlar mısınız ?
Bir anda bir kadın sizin bütün ülkeniz olur mu ?
onun sözcüklerinden bir inci kolye dizip
şiirler yaratır mısınız ?
siz de dudaklarınız kanayınca makyaj yapar mısınız ?
acılarınızdan kısa olsun diye saçlarınızı korkmadan, gereğinden kısa keser misiniz ?
Korkmayın sizi acıtmam .
Becerebiliyorsanız solmayı bekemeden yanın . Yapabilir misiniz?
Bayım ?
Sadece rüyaymış..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
bir şey diyeceğim