Fotoğraf: Umay Umay

28 Nisan 2011 Perşembe

Gözlerimle suluyorum seni,gözümde büyüyorsun

Belki biliyorum.Ama en çok da öyle olsun istiyorum.
Yine oturacağız karşılıklı.Sen o kırmızı koltukta,bana yalvaracaksın bir filmi izlememem için.Sonlardan konuşalım.Ya da vazgeçtim konuşmayalım,ben inanırım.Hem sonra,mutlu son yoktur demiştin.Gerçekten yokmuş.Sonra benim gitme zamanım gelecek.Biliyorum.Öyle olsun istemiyorum.Gitmem gerekirken , bir kaç dakika kayıp zaman işareti verecek bana şarkılar.Gözündeki damla bana göz kırpacak.”Son Bakış ne demek?”Cevaplayamam bunu.Ama bu son olmayacak , ağzımdaki şarabın üstüne yemin ederim.Ben haksızım,bağışla.Yine sen doğruyu söylemiş olacaksın.”Bir kere daha sevişirsek ,öleceğiz.” Hayır hayır,öyle değil.Sadece ben ve üç papatya,gidişine dokunacağız.Sabah yedide gideceksin sanıyordum.Sabah…Ama akşam dönerdin değil mi?Sigara kokan yastıktaki saç telim kesti mi elini?Ama dönersin akşam.Ben de çok dönüyorum,bir sağa dönüyorum bir sola.Ama uyku tutmuyor.Uyuyabiliyorsun değil mi?Sen gidemezsin biliyorum.Seni en çok korkularından öptüm ben.Hayır,dilin sürçtü sanırım,Duygu benim adım.Bir iken iki olmasından korkup acıların , iki kez acıtıyorsun beni,yapma.Ben pencere pervazından sarkıyorum hep,halâ belden yukarım buz gibi .Evimizin herşeyi’nden kalan bir lastik,saçlarımı topluyorum.Saçlarımı koparıyor ama çıkarmıyorum.Biliyorum avucunun içindeki bir yara gibi rahatsızsın varlığımdan.Ya varlığıma alışacaksın,ya da geleceksin.Ama gelirsin .Di mi ? Geleceksin , biliyorum.Altı‘da geleceksin.
Sen gelmesen de sesini getirir çikolatalı bir rüzgâr.
Kapat pencereyi,düşüyorum.
Papatyaları da suya koy.
İki yaradan birini kanat.
Ve hala mutlu bir yazı yazamadığım için beni affet.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

bir şey diyeceğim